متیل اورانژ ( متیل اورنج) به دلیل تنوع رنگی ساده و متمایزش در مقادیر مختلف pH، نماد pH است که معمولاً در تیتراسیون استفاده می‌شود. در محیط اسیدی متیل اورانژ قرمز و در محیط بازی زرد رنگ است.

متیل اورنج یک اسید ضعیف است که در تماس با آب به مولکول های خنثی نارنجی تجزیه می‌شود. تعادل در شرایط اسیدی به سمت چپ است و غلظت مولکول‌های خنثی برای دیدن رنگ نارنجی بسیار ضعیف است.

تهیه متیل اورنج

در محلول قلیایی رنگ آن زرد است اما با افزودن یک اسید معدنی رنگ آن به قرمز تغییر می‌کند. این تغییر رنگ توسط کربنیک یا سایر اسیدهای ضعیف ایجاد نمی‌شود. از این رو، این شاخص ممکن است برای تیتراسیون اسیدهای معدنی قوی تر در حضور اسید کربنیک و اسیدهای آلی ضعیف تر استفاده شود. وجود آب زیاد باعث می‌شود رنگ قرمز محلول اسیدی کم رنگ متیل نارنجی زرد شود که احتمالاً به دلیل تجزیه هیدرولیتیکی است.

محلول نشانگر معمولاً با حل کردن 0.1 گرم در 100 سی سی آب مقطر تهیه می‌شود. یک قطره از این محلول برای هر 20 سی سی محلول برای تیتراسیون استفاده می‌شود.

یک محلول تا حدودی حساس تر، اما محلولی که در آن نیاز به تجربه بیشتری برای تشخیص تغییر رنگ دارد، با حل کردن 0.02 گرم در 100 سی سی آب گرم تهیه می‌شود و اجازه می‌دهد محلول خنک شود و هر گونه اسید m-sulfonic ته نشین شده را فیلتر می‌کند. این شاخص رقیق‌تر برای تیتراسیون‌های بسیار دقیق با اسیدها و قلیاهای بسیار رقیق ترجیح داده می‌شود.

تفاوت فنل فتالئین و متیل اورنج

برخی از تفاوت‌های اصلی بین متیل اورانژ و فنول فتالئین در زیر آورده شده است.
در اسید، نشانگر متیل نارنجی قرمز می‌شود، در حالی که فنول فتالئین بی‌رنگ می‌ماند.
در یک محلول پایه، متیل اورانژ زرد می‌شود، در حالی که فنول فتالئین صورتی می‌شود.
تیتراسیون تا pH 8.3 قلیاییت فنول فتالئین را تعیین می‌کند که به معنای کل هیدروکسید و نیمی از کربنات موجود است. تیتراسیون تا pH 5.1، 4.8، 4.5 یا 3.7 بسته به مقدار دی اکسید کربن موجود، قلیایی کل را تعیین می‌کند.

ساختار متیل اورانژ در محیط اسیدی و بازی

در محیط اسیدی متیل نارنجی قرمز می‌شود در حالی که در محیط بازی زرد می‌شود. معمولاً در تیتراسیون اسید استفاده می‌شود زیرا در pKa یک اسید با قدرت متوسط ​​تغییر رنگ می‌دهد. متیل اورنج، بر خلاف یک پیش‌بینی‌کننده جهانی، طیف کاملی از انتقال رنگ را ندارد، اما نقطه پایانی تیز دارد.

متیل اورنج یک اسید ضعیف است که در تماس با آب به مولکول‌های خنثی نارنجی تجزیه می‌شود. تعادل در شرایط اسیدی به سمت چپ است و غلظت مولکول‌های خنثی برای دیدن رنگ نارنجی بسیار ضعیف است.

هنگامی که متیل اورانژ به اسید کلریدریک رقیق اضافه می‌شود، رنگ محلول به قرمز تغییر می‌کند. متیل اورنج یک نشانگر pH محبوب است که در تیتراسیون استفاده می‌شود. هنگامی که متیل نارنجی به عنوان شاخص اسید استفاده می‌شود، رنگ محلول قرمز می‌شود. هنگامی که متیل اورانژ با پایه مخلوط می‌شود، نتیجه زرد می‌شود یا رنگ آن به زرد تغییر می‌کند. به عنوان نماد pH از متیل اورنج استفاده می‌شود.