خرید پودر آگارز

فروشگاه ایکس‌شیمی، فعال در حوزه فروش مواد شیمیایی آزمایشگاهی، دارویی و تخصصی، آماده فروش آگارز آزمایشگاهی با قیمت و کیفیت مناسب می‌باشد. ( جهت اطلاع از قیمت و خرید آگارز با ما تماس حاصل فرمایید).

آگارز یک پلی ساکارید است که  از آگار یا  از جلبک‌های دریایی قرمز حاوی آگار تصفیه شده و جدا می شود و به عنوان ماتریسی برای محصور کردن سلول‌ها که تحت پیوند حرارتی قرار می‌گیرند، استفاده می‌شود. آگار را می‌توان به عنوان یک کلوئید آب دوست معرفی کرد. که در آب سرد نامحلول است.

آگارز را می‌توان در آب جوش حل کرد محلول به‌دست آمده محلولی شفاف می‌باشد. زمانی در دمای 34-43 درجه سانتیگراد سرد می‌شود، یک ژل سفت ایجاد می‌کند. هنگامی سرد شدن تحت پلیمریزاسیون قرار می‌گیرد به به جای اینکه محلول در آب باقی بماند یا از محلول خارج شود، پلیمرهای قند به یکدیگر متصل می‌شوند و باعث تشکیل ژل می‌شود. هرچه آگارز بیشتر در آب جوش حل شود، ژل محکم تر می‌شود. دمای ژل ممکن است به دلیل ترکیب مونومر (محتوای متوکسیل) و غلظت محلول متفاوت باشد و همچنین ممکن است با مشتق شیمیایی پلیمر مانند مشتق از هیدروکسی اتیل یا افزودن نمکهای مخرب تغییر کند.

آگارز غیر سمی است و دارای خواص و مشخصات متعددی است که آن را به عنوان عامل ژل ساز در بسیاری از کاربردها مانند الکتروفورز اسید نوکلئیک، تکنیک‌های انتشار ایمونو، صفحات ژل یا پوشش روی سلول ها در کشت بافت، محیط کشت سلولی و ژل کروماتوگرافی مفید است.کروماتوگرافی تبادل یونی الکتروفورز ژل آگارز یک روش آزمایشگاهی متداول در علم پزشکی است که مولکول های بیولوژیکی را بر اساس اندازه آنها جدا می کند، به عنوان مثال در جداسازی مولکول های DNA. آگارز بعنوان وسیله ای برای جداسازی DNA اولین بار در سال 1962 معرفی شد. اگارز ممکن است به شگل دانه باشد و در روشهای کروماتوگرافی جهت تصفیه پروتئین مورد استفاده قرار گیرد.

کاربرد آگارز

با توجه به انواع مختلف آگارز فرصت‌های زیادی برای استفاده از این ماده شیمیایی در چندین روش پزشکی و آزمایشات آزمایشگاهی وجود دارد. برخی از مراحل و آزمایشات شامل موارد زیر است:

نظارت بر پیشرفت بیماری

جدا سازی مولکولهای DNA ، RNA و پروتئین

تجزیه و تحلیل اندازه مولکولی

از آگارز در تشخیص بیماریها و جداسازی مولکولها، در انواع کاربردهای پزشکی و علمی استفاده می‌شود. آگار همچنین در آزمایشگاه های زیادی مورد استفاده قرار میگیرد. اغلب در علوم زیست محیطی و توسعه دارویی یافت می‌شود که در آن برای رشد باکتری ها، ویروس ها، گیاهان و سایر انواع سلول‌ها استفاده می‌شود.

آگارز ماده‌ای منحصر به فرد و دارای نقطه ذوب پایینی است و می تواند از فرسایش سلول ها جلوگیری کند.

در رابطه با ژل‌های آگارز و پلی اکریل آمید باید بدانیم که تفاوت‌های کاربردی و شیمیایی و ساختاری وجود دارد.

تفاوتهای کاربردی

با توجه به آنچه می‌خواهیم انجام دهیم یکی از این ماده‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. ژلهای آگارز برای قطعات بزرگتر DNA و ژلهای پلی آکریل آمید برای پروتئین‌ها و قطعات DNA زیر 1000 جفت مناسب‌تر است. آگارز انتخاب رایجی برای تجزیه و تحلیل اسید نوکلئیک است در حالی که پلی اکریل آمید برای پروتئین ها استفاده می‌شود. می‌توان از SDS-PAGE برای اسیدهای نوکلئیک استفاده کرد، و برای حل قطعات بسیار کوچک ایده آل است. آگارز برای مولکول های بزرگتر مناسب تر است و پروتئین ها با این روش به خوبی حل نمی‌شوند. پروتئین‌های بسیار بزرگ به سختی می‌توانند بر روی ژل‌های پلی اکریل آمید از نظر الکتروفورزی جدا شوند. سیستم ژل آگارز عمودی SDS توسعه یافته، قدرت تجزیه و تحلیل پروتئین های بسیار بزرگ را بهبود بخشیده است. پروتئین هایی با جرم مولکولی بین 200 تا 4000 کیلو دالتون می‌توانند به راحتی از هم جدا شوند.

شاید برای شما جالب باشد :

سیلیکاژل کروماتوگرافی

تفاوتهای شیمیایی و ساختاری

برای ریختن ژل آگارز، ژل باید خنک شود تا برای استفاده سفت شود. ژل های پلی اکریل آمید، نیاز به یک واکنش شیمیایی دارند و پلی اکریل آمید نمی‌تواند برای استفاده مجدد گرم شود.

موارد استفاده در آشپزی

آگار به عنوان یک ماده غلیظ کننده برای سوپ ها، میوه ها، بستنی، سس ها، دسرهای ژله ای، کاسترد، پودینگ و سایر خوراکی‌های خوشمزه استفاده می‌شود. بسته به مقدار استفاده، آگار به راحتی اکثر مایعات را ژل می‌کند.

چگونه آگار،Agarose میشود/تفاوت آگار و آگارز

آگار تصفیه شده و سپس به ماده شیمیایی آگارز تجزیه می‌شود. آگارز به شکل پودر سفید رنگ می‌باشد و هنگامی که پودر با آب مخلوط می شود می‌تواند به ژل تبدیل شود. ژل آگارز دارای قوامی شبیه رزین‌های لاستیکی است. هنگامی که ژل آگارز با افزودنی های خاصی ترکیب می‌شود، می‌توان ژل را به شکل دانه‌های کوچک در آورد.

تاریخچه

از  ابتدا تا کنون به عنوان عصاره‌ای به‌شکل محلول (گرم) یا به شکل ژل (سرد) ساخته و فروخته می‌شود. این محصول بعدها به نام توکوروتن شناخته می‌شد. صنعتی شدن آن به عنوان یک محصول خشک و پایدار در آغاز قرن 18 آغاز شد و از آن به بعد کانتن نامیده می‌شد. واژه “agar” دارای منشاء مالایی است و agar رایج ترین واژه است.

تولید آگار با تکنیک های مدرن انجماد صنعتی در کالیفرنیا توسط ماتسوکا آغاز شد که ثبت اختراعات خود را در سالهای 1921 و 1922 در ایالات متحده انجام داد. روش تولید کنونی با انجماد روشی کلاسیک است و برگرفته از روش آمریکایی است که در کالیفرنیا در سالهای قبل از جنگ جهانی دوم توسعه داده شد.

به غیر از آمریکا، عملاً تنها تولید کننده این فیکوکلوئید تا جنگ جهانی دوم صنعت ژاپن بود که دارای ساختار صنعتی بسیار سنتی بر اساس کارخانه های کوچک متعدد (حدود 400 کارخانه به طور همزمان کار می‌کردند) بود. این کارخانه ها به صورت خانوادگی اداره می‌شدند و محصول ارائه شده دارای کیفیتی غیر استاندارد بود و میزان اشتغال بالایی داشتند زیرا تولید مکانیزه نمی‌شد.

در طول جنگ جهانی دوم به علت کمبود آگار، انگیزه ای برای کشورهایی که منابع ساحلی داشتند ایجاد گردید تا این صنعت را ادامه دهند. بنابراین در پرتغال، این صنعت راه اندازی شد. در حالی که در همان زمان، در اسپانیا، مطالعاتی آغاز گردید که منجر به ایجاد صنعت مهم آگار شد. سایر کشورهای اروپایی که جلبک دریایی آگاروفیت نداشتند سعی کردند از سایر عصاره‌های جلبک دریایی جایگزین، آگار را تهیه نمایند.

جلبک‌های مختلف دریایی که به عنوان ماده اولیه در تولید آگار مورد استفاده قرار می‌گیرند، باعث ایجاد محصولاتی با تفاوت‌های کاربردی شده اند، اما همه‌ی آن‌ها در تعریف کلی آگار گنجانده می‌شوند. به همین دلیل، وقتی از آگار نام برده می‌شود، باید مواد اولیه آن را نشان داد چرا که  بر کاربردهای آن تأثیر می‌‌گذارد. برای توضیح دقیق تر محصول، معمولاً  منشاء جلبک‌های دریایی ذکر می شود، زیرا آراس گراسیلاریا شیلی دارای خواص متفاوتی از آگار گراسیلاریا از آرژانتین می‌باشد و همچنین ژلیدیوم آگار از اسپانیا با گلیدیوم آگار با مکزیک تفاوت دارد.

در اصل گلیدیم آگار چیزی است که ما آن را آگار اصلی می‌دانیم و اصطلاح آگاروئیدها  به محصولات استخراج شده از سایر جلبک های دریایی اختصاص داده می‌شود. اگرچه این آگاروئیدها خواص مشابه گلیدیم آگار را ندارند، اما در شرایط خاص می‌توانند به عنوان جایگزین مورد استفاده قرار گیرند.

تکنیک های برداشت صنعتی

تکنیک های برداشت صنعتی آگاروفیت ها بسته به شرایط متفاوت است، اما می‌توان آنها را به شرح زیر طبقه بندی کرد:

(1) جمع آوری جلبک های دریایی شسته شده به ساحل

(2) جمع آوری جلبک های دریایی با بریدن یا ریشه کن کردن آنها از بستر خود

(3) کشت

هیدراتاسیون آگار

برای اینکه آگار با موفقیت کار کند، ابتدا باید آب را هیدراته یا جذب کند. برای هیدراتاسیون صحیح آگار باید آن را در دمای 212 درجه فارنهایت (100 درجه سانتی گراد) جوشانده و 3 تا 5 دقیقه بجوشانید.

آگار در مایعات اسیدی به خوبی هیدراته نمی‌شود و ژل شدن آن با مشکل روبرو می‌شود. برای رفع این مشکل، ابتدا آگار را باید در یک مایع خنثی هیدراته کنید و سپس آن‌را به مایع اسیدی اضافه کنید.

آگار در دمای اتاق یک ژل است و در دمای بالای 65 درجه سانتی گراد سفت می ماند. آگار در دمای 85 درجه سانتیگراد (358 کیلوگرم ، 185 درجه فارنهایت) ذوب می شود و از 32 تا 40 درجه سانتی گراد (305-313 کیلوگرم ، 90-104 درجه فارنهایت) جامد می‌شود و ژل تشکیل می‌شود. این ویژگی تعادل مناسبی بین ذوب آسان و پایداری خوب ژل در دماهای نسبتاً بالا ایجاد می‌کند.

خواص ژل زنی آگار

قسمت ژله ای آگار دارای ساختار مارپیچی دوگانه است. مارپیچ‌های دوگانه با هم جمع می‌شوند و یک چارچوب ساختاری سه بعدی را تشکیل می دهند که مولکول های آب را در بین چارچوب نگه می‌دارد. بنابراین، ژل‌های حرارتی، برگشت پذیر تشکیل می‌شوند. خاصیت ژله‌ای  آگار به دلیل وجود سه اتم هیدروژن بر روی بقایای 3،6-آنهیدرو-ال-گالاکتوز است که مولکول را مجبور به تشکیل مارپیچ می‌کند و برهم‌کنش مارپیچها باعث تشکیل ژل می شود. با توجه به قدرت ژل زنی، آگار در بین سایر هیدروکلوئیدها برجسته است. ژل‌های آگار را می‌توان در محلولهای بسیار رقیق تشکیل داد که شامل کسری از 0.5 تا 1.0 درصد آگار است.

غلظت، زمان، pH و میزان قند pH به طور قابل توجهی بر قدرت ژل آگار تأثیر می‌گذارد. با کاهش pH ، قدرت ژل ضعیف می‌شود. محتوای قند نیز تأثیر قابل توجهی بر ژل آگار دارد. افزایش سطح قند باعث ایجاد ژل هایی با بافت سخت‌تر می شود.

الکتروفورز ژل

الکتروفورز ژل یک روش بسیار اساسی برای تجزیه و تحلیل آماده سازی اسید نوکلئیک (یعنی جداسازی مولکولهای اسید نوکلئیک در اندازه های مختلف توسط یک میدان الکتریکی در یک ژل) است. ژل مورد استفاده در الکتروفورز ژل معمولاً از موادی به نام آگارز ساخته می‌شود که یک ماده ژلاتینی است که از جلبک دریایی استخراج می‌شود. از این ژل می‌توان برای جداسازی ماکرومولکول ها در اندازه های مختلف استفاده کرد.

تکنیک جداسازی  اولین بار در سال 1807 برای استفاده دانشمندان توسعه یافت. از آن زمان، محققان، شیمی‌دانان و تکنسین ها از الکتروفورز برای جداسازی ذرات باردار مختلف با استفاده از میدان الکتریکی استفاده کرده اند. الکتروفورز می‌تواند در تجزیه و تحلیل همه چیز از نمونه های DNA گرفته تا آفت‌کش ها و آلاینده‌های محیطی استفاده شود. طی دو قرن گذشته، این فرآیند پیچیده تر شده و پیشرفت هایی در حال انجام است.

اصول الکتروفورز

اگرچه الکتروفورز برای اولین بار در اوایل قرن 19 کشف شد، اما تا سال 1942 معمولاً در کاربردهای علمی اجرا نمی‌شد. الکتروفورز ژل برای اسیدهای نوکلئیک در دهه 1970 پیچیده تر شد. الکتروفورز ژلی یک تکنیک پرکاربرد در آزمایشگاه های علوم پزشکی برای جداسازی ماکرومولکول ها مانند DNA ، RNA و پروتئین ها است. در این تکنیک، مولکول ها بر اساس اندازه و بار الکتریکی از هم جدا می‌شوند. الکتروفورز ژل معمولاً در آزمایشگاه ها برای تجزیه و تحلیل DNA ، RNA یا نمونه های پروتئین از منابع مختلف انجام می شود.

در حین الکتروفورز، یک نمونه در معرض جریان الکتریکی قرار می گیرد. یونهای دارای بار مثبت به سمت الکترود منفی و یونهای با بار منفی به سمت الکترودهای دارای بار مثبت حرکت می‌کنند. از آنجا که یونهای مختلف با سرعت های مختلف حرکت می‌کنند، می‌توان آن‌ها را به طور موثر از طریق الکتروفورز جدا کرد.

کاربردهای الکتروفورز ژل

الکتروفورز ژل به طور گسترده ای در آزمایشگاه های زیست شناسی مولکولی و بیوشیمی در زمینه هایی مانند علم پزشکی قانونی، زیست شناسی حفاظتی و پزشکی استفاده می‌شود.

برخی از کاربردهای کلیدی این تکنیک در زیر ذکر شده است:

در جداسازی قطعات DNA

برای انگشت نگاری DNA جهت بررسی صحنه های جنایت

تجزیه و تحلیل نتایج واکنش زنجیره ای پلیمر

تجزیه و تحلیل ژن های مرتبط با یک بیماری خاص

در DNA برای مطالعات طبقه بندی برای تشخیص گونه های مختلف

در مطالعه ساختار و عملکرد پروتئین ها

در تجزیه و تحلیل مقاومت آنتی بیوتیکی

در روشهای لکه گیری برای تجزیه و تحلیل مولکولهای ماکرومولکول

در مطالعه روابط تکاملی با تجزیه و تحلیل شباهت ژنتیکی بین جمعیت ها یا گونه ها

کروماتوگرافی

برای اهداف کروماتوگرافی، آگارز به طور گسترده ای بهترین ماده موجود برای رزین های تصفیه پروتئین در نظر گرفته می‌شود. این ماده مفید است زیرا مولکول های زیستی را به میزان قابل توجهی جذب نمی کند، دارای خواص جریان خوبی است و می تواند pH و قدرت یونی را تحمل کند. پروتئینهای بسیار بزرگ (اندازه زیر واحدها> 200 کیلو دالتون) به سختی می‌توانند بر روی ژل‌های پلی اکریل آمید از نظر الکتروفورزی جدا شوند.

مزایای  استفاده از آگارز برای کروماتوگرافی عبارتند از:

بسیار آب دوست

حجم ماتریس کم

ترکیب آسان

و همچنین در شرایط قلیایی بسیار پایدار است.

چه چیزی Agarose را بسیار خاص می کند؟

آگاروز دارای چندین ویژگی نادر است. این ماده شیمیایی می تواند چندین شکل مختلف از جمله پودر و ژل را به خود بگیرد. دارای منافذ بزرگی است که امکان عبور و جداسازی آسان مولکول ها از جمله DNA و پروتئین ها را فراهم می کند. این ماده شیمیایی همچنین دارای بار خنثی است، به این معنی که بار مثبت یا منفی ندارد. با ساختار ساده آگارز و کاربردهای فراوان آن، به راحتی می توان فهمید که چرا این ماده شیمیایی در بسیاری از حرفه ها استفاده می‌شود.

آیا اندازه مهم است؟

رزین های آگارز دارای اندازه و ذرات مختلف هستند. این‌ها بر خواص فیزیکی ماتریس تصفیه تأثیر می‌گذارد.

فشار

در رابطه با دانه های کوچکتر و اندازه باریک تر، مقاومت فشار مهره ها بیشتر است. در مقایسه، هرچه مهره ها بزرگتر باشند، سرعت جریان در آزمایش های دسته ای و FPLC سریعتر است.

ظرفیت اتصال

هرچه مهره ها کوچکتر باشند، نسبت سطح به حجم بیشتر و ظرفیت اتصال مهره‌ها بیشتر است. اگرچه ظرفیت اتصال نیز به عوامل دیگری مانند نوع و اندازه لیگاند و چگالی اتصال لیگاند بستگی دارد.

از آنجا که آگارز می‌تواند به طرق مختلف مورد استفاده قرار گیرد، مواجه شدن با این ماده شیمیایی در بسیاری از زمینه های علمی غیر معمول نیست. اغلب در میکروبیولوژی، پزشکی قانونی، ژنتیک، بیوشیمی و بیولوژی مولکولی یافت می شود. استفاده از آگاروز بیشتر از آنچه فکر می کنید رایج است. در بسیاری از مدارس راهنمایی، دبیرستان ها و کالج ها کلاس های آزمایشگاهی که از اشکال مختلف آگارز جهت تدریس  استفاده می‌کنند.

چه مدت می‌توانAgarose را ذخیره کرد؟

مخلوط آگارز به شکل ژل بدون بافر دارای ماندگاری چند هفته ای است. اگر هیچ اتیدیوم برومید به مخلوط موجود اضافه نشود و مخلوط در شرایط خوبی نگهداری شود، ممکن است بیشتر از آن دوام بیاورد.

آیا می‌توان Agarose را دوباره استفاده کرد/ذوب کرد؟

می‌توان آگارز را برای استفاده مجدد ذوب کرد. تباعث صرفه جویی در هزینه می‌شود. ولی باید توجه داشت گاهی می‌تواند سودمند باشد و گاهی این چنین نباشد. وقتی نوبت به جنبه های حساس تحقیق می رسید همچون تأیید یافته ها، انتشار، کلون، توالی، استخراج و غیره توصیه می‌شود  از یک ژل تازه استفاده کنید.

هنگام ذوب آگارز کم ذوب احتیاط کنید. استفاده مجدد از آگارز با ذوب کم می‌تواند بر غلظت ها تأثیر بگذارد زیرا آب در طی فرآیند ذوب از بین می‌رود.

گذشته از ذوب مجدد، برخی از محققان نوارها را از روی ژل خارج کرده و بدون ذوب مجدد از ژل استفاده می‌کنند. اما با گذشت زمان، ژل رسانایی خود را از دست می‌دهد.

آیا می توانید ژل های Agarose را فریز کنید؟

یخ زدن ژل‌های آگارز باعث یخ زدگی و تجمع آب می‌شود. حتی اگر می‌خواهید ژل برش خورده را برای استفاده در آینده حفظ کنید، بهتر است آن را فریز نکنید. در عوض، ژل آگارز خود را در پلاستیک تمیز بدون بافر بپیچید و در دمای 4 درجه سانتی گراد نگهداری کنید.

چه مدت می‌توان Agarose را ذخیره کرد؟

مخلوط آگارز به شکل ژل بدون بافر دارای ماندگاری چند هفته‌ای است. اگر هیچ اتیدیوم برومید به مخلوط موجود اضافه نشود و مخلوط در شرایط خوبی نگهداری شود، ممکن است بیشتر از آن دوام بیاورد.

بیشتر بدانید

جهت خرید Agarose با ما تماس حاصل فرمایید

فروشگاه ایکس شیمی، آماده فروش آگارز به شما هموطن گرامی می باشد. جهت اطلاع از قیمت آگارز و خرید آگارز با با تماس حاصل فرمایید.